Aυτά κι άλλα πολλά είπε το πρωί ο Κρητικός γόης -που έχει γίνει viral στο διαδίκτυο- στους Οικονομοκαμπουράκηδες (MEGA).
Ο νεαρός αγρότης και μελισσοκόμος, Στάθης Στιβακτάκης -που μετά το... συλλαλητήριο των
αγροτών στο Σύνταγμα, τον καλούν από κανάλι σε κανάλι- είπε, πως, είναι
καλό που έγινε (που πήρε τόση δημοσιότητα) «για να βγω και να πω για τα
αιτήματα των αγροτών». «Εγώ ήρθα στην Αθήνα για να διαδηλώσω, για να πούμε τα αιτήματά μας, γιατί διαλύουν τον αγροτικό τομέα. Από κει ζούμε», τόνισε. Για τις εκδηλώσεις θαυμασμού,
σχολίασε: «Δεν ξέρω τι έπαθαν οι γυναίκες. Με είδαν, με έβγαλαν μία
φωτογραφία και βρέθηκα στα κανάλια». Ο ίδιος μάλιστα παραδέχτηκε πως του
έγιναν προτάσεις για φωτογραφήσεις, στις οποίες απάντησε αρνητικά.
«Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο
Το τελευταίο κουδούνισμα από καμπανάκι αθηναϊκού τραμ ακούστηκε έξω από
το αμαξοστάσιο της Αγίας Τριάδας Κεραμικού, τα μεσάνυχτα της 15ης προς 16η Οκτωβρίου
του 1960. Τα τραμ, πράσινα ή κίτρινα, που στα 52 χρόνια της ζωής τους
διακίνησαν κάπου 3 δισεκατομμύρια άτομα, δεν επρόκειτο να ξαναδούν τους
δρόμους της Αθήνας.
Παρέμενε, ωστόσο, η γραμμή του τραμ του Περάματος. Στις 4 Απριλίου 1977, Μεγάλη Δευτέρα
απόγευμα, το τραμ του Περάματος, προερχόμενο από το Πέραμα και
κατευθυνόμενο στον Πειραιά, στολισμένο με λουλούδια και πανό, κάνει το
τελευταίο του δρομολόγιο.
Φτάνει στην πλατεία Λουδοβίκου του Πειραιά,
έξω από το σταθμό του Ηλεκτρικού.
Οι επιβάτες κατεβαίνουν. Ο οδηγός Γιάννης Κωστόπουλος χτυπάει για
τελευταία φορά το καμπανάκι και οδηγεί το όχημα 77 στο αμαξοστάσιο της
οδού Κόνωνος. Εκείνη τη στιγμή γράφτηκε ο επίλογος της μεγάλης ιστορίας
των Ελληνικών τραμ, ή, όπως τουλάχιστον θέλουμε να ελπίζουμε, ο επίλογος
της πρώτης περιόδου του ελληνικού τραμ.
τα πρώτα τραμ έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Αθήνας το
1882. Ήταν ελαφρά οχήματα, κλειστά το χειμώνα με 16 θέσεις και ανοιχτά
το καλοκαίρι με 20 θέσεις, τα οποία έλκονταν από τρία άλογα. Τα 800,
συνολικώς, άλογα ήταν μικρασιάτικα, μικρόσωμα και νευρώδη, αλλά
κατάλληλα για τις επικλινείς οδούς της Αθήνας και τις συνεχείς στάσεις.
Αυτές
οι πρώτες γραμμές συνέδεσαν το κέντρο της Αθήνας με τα τότε προάστια,
δηλαδή τα Πατήσια, τους Αμπελοκήπους και την Κολοκυνθού, καθώς και την Πλατεία Ομονοίας
με το Σύνταγμα, το Γκάζι και τον Κεραμικό Δίπυλο, ενώ αργότερα, το
1902, εξυπηρέτησαν τις οδούς Ιπποκράτους, Μητροπόλεως και Αχαρνών.
Το
ατμήλατο τραμ του Φαλήρου ξεκίνησε να λειτουργεί το 1887. Με αφετηρία
μπροστά στην Ακαδημία Αθηνών, διέσχιζε τις λεωφόρους Πανεπιστημίου,
Αμαλίας και Θησέως, έφτανε στις Τζιτζιφιές, κι από εκεί, μέσω της
παραλιακής λεωφόρου, κατέληγε στο Φάληρο, όπου υπήρχαν τότε παραθαλάσσια
κέντρα αναψυχής και θαλάσσια λουτρά.
Αριστερά: Στην φωτογραφία αντικρίζουμε στα αριστερά σταθμευμένες
σούστες και κάρο, ενώ δεξιά δύο ιππήλατα τραμ στην πλατεία Συντάγματος,
στις αρχές του 20ού αιώνα. H πλατεία πιο μεγάλη, με στενότερο τον δρόμο
απ’ όπου δύο γραμμές κατευθύνονταν προς Mητροπόλεως και Φιλελλήνων. Δεξιά: Το ατμήλατο τραίνο της Αθήνας, το περίφημο "Θηρίο"!..
44 χρόνια αργότερα, το τραμ επέστρεψε στους δρόμους της πρωτεύουσας, πλήρως εκσυγχρονισμένο. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 19 Ιουλίου 2004, ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Το ξέρω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές όλοι εσείς που
με διαβάζετε θυμόσαστε με νοσταλγία το τραγούδι «Το τραμ το τελευταίο»,
που έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος, σε μουσική Μιχάλη Σουγιούλ.
Το
ερμήνευσε για πρώτη φορά το ντουέτο Τόνη Μαρούδα και Νίκου Παπαδάκη, ενώ
ακολούθησαν και άλλες ερμηνείες, όπως της Βίκυς Μοσχολιού ή της
Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ (1909-2004) 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2004 ...11 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..... Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στο
Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης
Παπαδοπούλου.
Γεννήθηκε στον Πειραιά 1974-1977: ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ από την ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
και παράλληλα σπουδές στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΘΕΑΤΡΟ 1976: Πρώτη εμφάνιση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με την παράσταση της Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου "ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ" του Καμπανέλλη. 1976-1977:
‘ΝΕΚΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑΦΟ’ ΤΟΥ ΣΑΡΤΡ (Σκην. Κοραή Δαμάτη), ‘Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ’ ΤΟΥ ΜΑΤΕΣΙ', ‘ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΝΑΝΩΝ’ (σκην. Γκίκα Μπινιάρη)
1977-1981:
ΑΣΚΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ στέλεχος του θιάσου του Κ.Ε.ΜΑΡΙΟΥ με συμμετοχή σε πολλές παραστάσεις κλασσικού και μοντέρνου ρεπερτορίου και σε φεστιβάλ του εξωτερικού. ‘ΟΙ 300 ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ’ ΤΟΥ Γ.ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ‘ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ’ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ “Ζορμπάς” του Καζαντζάκη με τον θίασο Γ. Βόγλη (σκην. Ν. Χαραλάμπους)
Βασικό στέλεχος του “Ανοιχτού Θεάτρου” του Γ. Μιχαηλίδη στα έργα:
“Πολύ κακό για το τίποτα”, Σαίξπηρ “Aμλετ” (Νεκροθάφτης, Όσρικ), Σαίξπηρ “Ο κουρέας της Σεβίλλης”, Μπωμαρσαί “Οι γάμοι του Φίγκαρο” (Μπαζίλιο) “Λούλου”, Βέντεκιντ “Οι τρεις αδελφές” (Θεραπόντ), Τσέχωφ “Ανθή” (Πέτια), Αντρέγιεφ “Η Αθήνα μετά τη βροχή”, Γ. Μιχαηλίδη “Βάτραχοι” (Χάρος), Αριστοφάνη “Αχαρνείς” (Πρέσβυς, Δούλος Λαμάχου), Αριστοφάνης
Συνεργάστηκε επίσης:
Με τη Γωγώ Αντζολετάκη στο μιούζικαλ “Ω Καλκούτα” Με το Θέατρο Βρετάνια στο έργο “Ο Κοντορεβυθούλης”
“Στο βάθος…βάθος αμέτρητο” “Oυπς” “Καπέλο από ψάθα Ιταλίας” του Λαμπίς (Μπομπέν) “Σφαίρες πάνω απ' το Μπρόντγουαίη” του Γ. ¶λλεν
Με τον Χ. Ρώμα –Μ. Καραγιάννη στο “Αρσενικό και παλιά δαντέλα” Με τον Χάρρυ Κλυν στο “Γιάφκα Πορτοκάλι” Με τον Γ. Κωνσταντίνου-Π. Φιλιππίδη στον “Επιθεωρητή” του Γκογκόλ (Μπομπτσίνσκι) Με τον θίασο του Γ. Κωνσταντίνου στην επιθεώρηση "Oι Σαλταρισμένοι" Με τη Μαγική Αυλαία στο “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Σαίξπηρ (Πουκ ) κ.α.
Ήταν το ΠΑΓΚΑΚΙ:
Σπαρακτικός μονόλογος ενός άστεγου, με φόντο την
Θεσσαλονίκη, σε ένα παγκάκι, όλο νοσταλγία, αναμνήσεις και αμείλικτα
ερωτήματα για το μέλλον μιας αυτοκαταστροφικής κοινωνίας. Το
έργο κυκλοφόρησε σαν διήγημα στην Θεσσαλονίκη και αναφέρεται σε έναν
αληθινό άστεγο, που ζούσε σε παγκάκι, κοντά στο Λευκό Πύργο όπου πέθανε
πριν 5 χρόνια.
Με τον εταιρικό θίασο ΣΕΗ στο έργο της Διονυσίας Τσιτιρίδου “Όχι άλλα ψάρια μαμά” (Θέατρο Μέλι) Με τον Γ. Μόρτζο στο “Εραστής της Αρχοντούλας” του Ραγκαβή και "Σαμία" του Μενάνδρου Με τον Μάρκο Σεφερλή στην επιθεώρηση "Οκ cool" Με τον Εταιρικό θίασο του ΣΕΗ "Συνθήκη" στο "Ρόσμερσχολμ" του Ιψεν Με το θέατρο Ανατολικής Αττικής του Χρ. Ζήκα στην επιθεώρηση "Ελλάδα αμάν με την τρόικα και τον Σουλειμαν" σε περιοδεία. Στην κωμωδία του Γιώργου Λαζαρίδη ‘"Έλληνες έτοιμοι για όλα" Με τον Βασίλη Πλατάκη στην κωμωδία του Τσιφόρου "Μια τρελλή τρελλή οικογένεια" Στον μονόλογο του Ζάχου Βασιλείου "Το παγκάκι" (Βραβείο Ερμηνείας)
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Στην τηλεόραση έλαβε μέρος σε πάνω από 100 σειρές. Πρώτη εμφάνιση, στο θέατρο της Δευτέρας: “Ένα μικρό λάθος” του Γκ. Μπινιάρη και τους “Πανθέους”. Σημαντικότερες εμφανίσεις στις τηλεοπτικές σειρές:
Έκλεψε την παράσταση πρωταγωνιστώντας στον περίφημο Ζητιάνο (1982) Πηγή: www.lifo.gr
Έκλεψε την παράσταση πρωταγωνιστώντας στον περίφημο Ζητιάνο (1982) Πηγή: www.lifo.gr
“Ζητιάνος” του Καρκαβίτσα (Μουτζούρης)
Έκλεψε την παράσταση πρωταγωνιστώντας στον περίφημο Ζητιάνο (1982) Πηγή: www.lifo.gr
“Οι ιερόσυλοι” του Θ. Λειβαδίτη (Τηλέμαχος) “Η θυσία” και “Η Κάθοδος” του Γ. Μιχαηλίδη “Οι Αθλιοι των Αθηνών” του Κονδυλάκη “Τα σκληρά καρύδια” της Ελ. Βαλαβάνη (Μηνάς) "Τα Μπακούρια” του Ν. Σούλη “Ο Πολίτης Μπάμπης” του Γ. Καλαμίτση “Χάι Ροκ” και το “Μη μασάς το παραμύθι” της Ελ. Μαβίλη “Ο Πέτρος και τα κορίτσια του” του Κ. Τσόκαλη “Οι ασυνήθεις ύποπτοι”, “Ο Δανεικός πατέρας” και η “Διπλανή πόρτα” του Γ. Κωνσταντίνου, “Οι Δροσουλίτες” της Κάκιας Ιγερινού “Ένα κι ένα” της Ελ. Λευτεριώτη
Σημαντικά γκεστ στις τηλεοπτικές σειρές:
“Λάμψη” και “Καλημέρα Ζωή” του Ν. Φώσκολου “Μεν και Δεν” και “Κωνσταντίνου και Ελένης” των Χ. Ρώμα-Α. Χατζησοφιά "Τμήμα Ηθών” του Μ. Μανουσάκη “Αγνοημένοι” του Γ. Μιχαηλίδη “Κάζα Ντι Μακαρόνι” “7 Θανάσιμες Πεθερές”, "Λόλα", κ.α.
Συμπαρουσιαστής του “Κικιρίκου” της ΕΤ1. ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
“Απέναντι” του Γ. Πανουσόπουλου “Γλυκειά Συμμορία” του Ν. Νικολαϊδη “Αγγελος” του Κατακουζινού “Κρυστάλλινες Νύχτες” της Τ. Μαρκετάκη "Το μπορντέλο” του Ν. Κούνδουρου “Γυναίκες δηλητήριο” του Ν. Ζερβού “Ροζ Ολοταχώς” του Χ. Ρώμα "Ηκαρδιά του κτήνους" του Ρένου Χαραλαμπίδη "Δεμένη κόκκινη κλωστή" του Κώστα Χαραλάμπους
Εδώ και τριάντα χρόνια μετέχω «δανείζοντας» τη φωνή μου στους ήρωες των κινουμένων σχεδίων σε όλα τα κανάλια και σε μεταγλωττίσεις ταινιών. Έχω
ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και την παιδική δισκογραφία, με παραμύθια και
είμαι ταμίας του Δ.Σ. του ΣΕΗ, και μέλος του Δ.Σ. του “Διονύσου” που
αγωνίζεται για τα συγγενικά δικαιώματα των ηθοποιών και Γενικός
γραμματέας του ΤΑΣΕΗ.
Με τη φωνή του έδωσε μερικές απ' τις καλύτερες ερμηνείες του
Απολαυστικός Γιά Γιά . .στους ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
Όταν τον ρωτήσαμε αν τα χρήματα που έβγαζε τα επένδυε, χαμογελάει και λέει: «Ο αείμνηστος Θόδωρος Μορίδης πάντα μου έλεγε: "Nα αγοράζεις ακίνητα. Να παίρνεις γη". Πήρα λοιπόν ένα δάνειο από την τράπεζα και αγόρασα πέντε διαμερίσματα.
Το ποσό που δανείστηκα είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που μου χρωστάνε όσοι τους δάνεισα». Βέβαια ισχυρίζεται ότι δεν παραπονιέται, γιατί ακόμα και σήμερα με την κρίση περνάει μια πάρα πολύ ωραία ζωή.
«Σκέψου ότι έχω νοικιάσει τα διαμερίσματα σε άπορους ηθοποιούς, δεν έχουν να με πληρώσουν -άρα δεν πληρώνομαι-, πληρώνω το δάνειο και τους βοηθάω κιόλας οικονομικά. Άρα, αν είναι έτσι ο πλούσιος, ναι, είμαι πλούσιος. Σύντομα θα βγω και σε σύνταξη», λέει και χαίρεται καθώς θα είναι ο πιο νέος συνταξιούχος ηθοποιός!
Ο Σπύρος Μπιμπίλας δεν είναι μόνο ένας πολύ καλός ηθοποιός αλλά και ένας ξεχωριστός άνθρωπος .Ανταποκρίνεται σε κάθε έκκληση ...όπου υπάρχει ανάγκη και προσπαθεί να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί ..πολλοί του το αναγνώρισαν .. κάποιοι πάλι όχι..αλλά δεν δίνει σημασία , συνεχίζει να είναι ο εαυτός του κόντρα στο καιρό .
Ο Κώστας Ταχτσής.... χωρίς οικογένεια από εφτά χρονώ. Μετά από μια
φρενήρη περιπέτεια ανά την Υδρόγειο, αποφασίζει να ζήσει στην Αθήνα.
Θεόθεν αλήτης παρά συγγραφέας…
Σαν σήμερα το 1841 έχομε την πρώτη γραπτή μαρτυρία για τον Καραγκιόζη στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ταχύπτερος Φήμη».
Η εφημερίδα έγραφε:
«Την 21 του παρόντος, θα παρουσιαστεί είς Ναύπλιον η κωμωδία του
Καραγκιόζη, έχουσα αντικείμενον τον Χατζ-Αββάτην και Κουσζούκ-
Μεϊμέτην».
Ο Καραγκιόζης δεν ήταν άγνωστος στην Ελλάδα πριν από την
Απελευθέρωση. Μάλιστα λέγεται ότι, τον καιρό που ετοιμαζόταν η
επανάσταση, το θέατρο αυτό εχρησίμευε σαν τόπος συνάντησης των αρχηγών
της που κατέστρωναν εκεί τα σχέδιά τους δίχως να τους υποψιαστούν οι
Τούρκοι. Παιζόταν, βέβαια, στην ελληνική γλώσσα αλλά αποτελούσε θέαμα ακατάλληλο, χυδαίο ενώ τα βασικά του στοιχεία ήταντούρκικα.
Επρόκειτο άλλωστε για θέατρο που περιόδευε από περιοχή σε περιοχή ξεκινώντας κυρίως από την Πόλη. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που περιόδευαν στον ελληνικό χώρο ήταν και
ο Μπάρμπα-Γιάννης Μπράχαλης που, όπως αναφέραμε, θεωρείται και ο πρώτος
που έφερε την τέχνη του Καραγκιόζη στην Ελλάδα, (μεταξύ 1850 και 1860).
Μετά την απελευθέρωση, ο Καραγκιόζης εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα
και από τις αρχές πλέον του 1900 μπορούμε να μιλάμε για καθαρά ελληνικό
Καραγκιόζη.
Αν και ο εξελληνισμός του ξεκίνησε από την Ηπειρο, κορυφαίος
δημιουργός του ήταν ο Πατρινός ψάλτης Δημήτριος Σαρδούνης, γνωστός με το
ψευδώνυμοΜίμαρος ο οποίος μετέτρεψε το θέαμα σε ελληνικό οικογενειακό
θέατρο, γι’αυτό και θεωρείται ο πρώτος «δάσκαλος» του Καραγκιόζη (1890).
Το έργο του συνέχισαν οι τρεις βοηθοί και μαθητές του, Γιάννης Ρούλιας, Μέμος Χριστοδούλου και Θόδωρος Θεοδωρέλλος. Το 1924 ιδρύεται στην Ελλάδα το Σωματείο Ελλήνων
Καραγκιοζοπαικτών που αποτελείτο από 120 μέλη, μαθητές του Μίμαρου,
του Ρούλια και του Μέμου. Ιδρυτές του Σωματείου ήταν οι γνωστοί παλιοί καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών, Σωτήρης Σπαθάρης και Αντώνης Παπούλιας ή Μόλλας.
Από τους πιο γνωστούς καραγκιοζοπαίκτες και μέλη του Σωματείου ήταν
οι: Ανδρέας Αγιομαυρίτης, Γιάννης Μώρος, Μάρκος Ξανθάκης ή Ξάνθος,
Κώστας Νταμαδάκης, Χρήστος Χαρίδημος, Παναγιώτης Μιχόπουλος, Γιάννης
Παπούλιας, Σπύρος Κούζαρος, Βασίλης Αγαπητός, Ντίνος Θεοδωρόπουλος,
Βασίλης Αγαπητός, Βασίλαρος, Γιάννης Πρεβεζάνος, Λευτέρης
Κελαρινόπουλος, Μήτσος Μανωλόπουλος και πολλοί άλλοι που εμπλούτισαν τον
ελληνικό Καραγκιόζη με έργα και φιγούρες.
Εκείνη την περίοδο και μέχρι το 1940 η τέχνη του Καραγκιόζη ήκμασε
πολύ σε όλο τον ελληνικό χώρο. Η γερμανική κατοχή κατόπιν προκάλεσε την
πρώτη κρίση του θεατρικού αυτού είδους, αλλά, παρ’όλα’αυτά δεν χάθηκε
χάρη στον αγώνα των δημιουργών του.
Με την εισβολή του έγχρωμου κινηματογράφου ο Καραγκιόζης και η τέχνη
του έτεινε να εκλείψει, ωστόσο η επίπονη και επίμονη προσπάθεια του
αξιόλογου καλλιτέχνη Ευγένιου Σπαθάρη ξαναζωντάνεψε τον λαϊκό μας ήρωα.
Σήμερα, η θεατρική αυτή παράδοση συνεχίζεται με ενδιαφέρον από
διάφορους παίκτες σε όλη την Ελλάδα και οι θεατές εξακολουθούν να την
δέχονται με μεγάλη αγάπη και απέραντη νοσταλγία. Πρόκειται για μια
κληρονομιά πολύτιμη που δεν πρέπει να χαθεί και αξίζει γιατί ο ήρωάς της
είναι ο καθρέφτης της γνήσιας ελληνικής ψυχής.
Ένα από τα πιο διαχρονικά και επιτυχημένα τραγούδια του συνθετικού
διδύμου Τζάγκερ / Ρίτσαρντς, το τραγούδι αποτέλεσε για πολλούς την
εμπορική στροφή της μπάντας και έδωσε τροφή σε ποικίλα σενάρια για το
ποια είναι η Angie του τίτλου.
Γεννημένος στις 4 Αυγούστου
του 1936, στην Αθήνα, ο Γιώργος Ζωγράφος υπήρξε ένας από τους
σημαντικότερους εκπροσώπου του «Νέου Κύματος», του μουσικού ρεύματος της
δεκαετίας του 1960. Γιος της ηθοποιού Αλίκης Ζωγράφου, ξεκίνησε την
καριέρα του επίσης ως ηθοποιός –ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του
Κάρολου Κουν.
να ξεχωριστό φεγγάρι θα ανέβει στον ουρανό το βράδυ της Παρασκευής, αφού για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια θα γίνει ορατό το φαινόμενο του «Blue Moon». Είναι μια πανσέληνος η οποία σημειώνεται σε ασυνήθιστη χρονική στιγμή ή μια επιπλέον πανσέληνος εντός του έτους. Τα περισσότερα χρόνια έχουν 12 πανσελήνους μια κάθε μήνα. Όμως, κάθε ημερολογιακό έτος περιλαμβάνει 12 σεληνιακούς κύκλους και 11 ημέρες ακόμη. Αυτές αθροίζονται κι έτσι κάθε δύο ή τρία χρόνια ανεβαίνει στον ουρανό ένα επιπλέον ολόγιομο φεγγάρι. Για την ακρίβεια, το φαινόμενο συμβαίνει κάθε 2,72 χρόνια. Η πρόσθετη πανσέληνος αποκαλείται «μπλε φεγγάρι», αλλά το όνομα έχει και μεταφορική σημασία. Στην αγγλική γλώσσα υπάρχει μια έκφραση που χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι συμβαίνει πολύ σπάνια, όπως λέμε στα ελληνικά, «μία στο τόσο» και η οποία είναι η «once in a blue moon» (μία σε κάθε μπλε φεγγάρι). Υπάρχει όμως και η κυριολεξία, γιατί ένα φεγγάρι μπορεί πράγματα να φέρει και μπλε χρωματισμούς, εξαιτίας διάφορων διαταραχών στην ατμόσφαιρα. Πάντως, αυτές οι «εμπλοκές» κάνουν πολλούς αστρονόμους να έχουν ενστάσεις για την ορθότητα του όρου «blue moon» Είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο το φεγγάρι, το οποίο δεν είναι κατ΄ ανάγκη πανσέληνος, μοιάζει να έχει γαλάζιο χρώμα, λόγω της ύπαρξης καπνού ή μορίων σκόνης στην ατμόσφαιρα. Καταγραφές αυτού του φαινομένου υπήρξαν μετά τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία και τον Καναδά το 1950 και πολύ νωρίτερα, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα το 1883, που είχε ως επακόλουθο να εμφανίζεται το φεγγάρι μπλε για μια περίοδο δύο ετών....
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ble-fengari-tin-paraskevi-to-fenomeno-blue-moon-i-13i-panselinos-me-to-amfilegomeno-onoma/blue-moon-i-13i-panselinos-me-to-amfilegomeno-onoma/">http://www.mixanitouxronou.gr/ble-fengari-tin-paraskevi-to-fenomeno-blue-moon-i-13i-panselinos-me-to-amfilegomeno-onoma/
Ενα ξεχωριστό φεγγάρι θα ανέβει στον ουρανό το βράδυ της Παρασκευής, αφού για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια θα γίνει ορατό το φαινόμενο του «Blue Moon». Είναι μια πανσέληνος η οποία σημειώνεται σε ασυνήθιστη χρονική στιγμή ή μια επιπλέον πανσέληνος εντός του έτους.
Ο Γιώργος Θαλάσσης
ξύπνησε με ένα κακό προαίσθημα.. Σηκώθηκε απότομα και κοίταξε γύρω του. Είχε
αρχίσει να ξημερώνει και το λιγοστό φως που έμπαινε από τα τζάμια ήταν
υπέρ-αρκετό για το εκπαιδευμένο Ελληνόπουλο, για να αναγνωρίσει δυό γνωστές του
φιγούρες ξαπλωμένες λίγα μέτρα μακρύτερα να κοιμούνται.
Ήταν η ατρόμητη φίλη
του Κατερίνα και ο εξ' ίσου ηρωϊκός φίλος του ο Σπίθας. Τον τελευταίο ειδικά δεν
χρειαζόταν καν να ανοίξει τα μάτια του για να καταλάβει πως είναι εκεί : το
ροχαλητό του ήταν ικανό να τρομάξει τον και τον πιό άγριο γκεσταπίτη βασανιστή!
Τώρα στο πρόσωπο του
χοντρού του φίλου είχε σχηματιστεί ένα τεράστιο χαμόγελο , δείγμα πως και πάλι
ονειρευότανε επιδρομές σε γερμανικά φορτηγά γεμάτα κουραμάνες και κονσέρβες
!Προς στιγμή ο Γιώργος ξεχάστηκε λες και δεν ήτανε παρά μια παρέα από νεαρά
παιδιά που κοιμήθηκαν στο ίδιο σπίτι μετά από πάρτι γενεθλίων..
Χαμογέλασε με
πίκρα.. Δυστυχώς βρισκόντουσαν στην γερμανοκρατούμενη, φοβισμένη και πεινασμένη
Αθήνα του 1942 και δεν ήταν απλώς μια παρέα αλλά μια ομάδα νεαρών αγωνιστών που
δεν είχε άλλο σκοπό από το να κάνει δύσκολη τη ζωή των χιτλερικών με κάθε
είδους σαμποτάζ .
Πάλι το άσχημο προαίσθημα.. Κάτι δεν πάει καλά ! Δεν ήταν
σκέψη του αλλά η ψιθυριστή φωνή της Κατερίνας που είχε ξυπνήσει το ίδιο ανήσυχη
με εκείνον. Σαν να τον έσπρωξε μια ακατανόητη δύναμη προχώρησε στο παράθυρο και
άνοιξε τα παντζούρια. Το θέαμα που αντίκρισε τον έκανε να πεταχτεί προς τα πίσω
λες και τον χτύπησε σφαίρα. Γύρισε απότομα προς τα πίσω " Κατερίνα που
βρισκόμαστε ; τι έγινε; " . Η γενναία κοπέλα έτρεξε χωρίς δισταγμό προς το
μέρος του και έσκυψε να δει από το παράθυρο, τι ήταν αυτό που έκανε το ατρόμητο
φίλο της να αντιδρά έτσι.. " Δεν είναι δυνατόν !" φώναξε με έκπληξη.
Μετά από λίγα λεπτά που
τους φάνηκαν αιώνες άνοιξαν την εξώπορτα και βγήκαν στο δρόμο. Στάθηκαν
ζαλισμένοι κοιτώντας τριγύρω. Άνθρωποι περίεργα ντυμένοι, δρόμοι γεμάτοι με
απίθανα μοντέλα αυτοκινήτων και .. και πουθενά Γερμανοί ! Στο τεράστιο κιόσκι
δεξιά τους φαινόταν να υπάρχουν τα πάντα. Ο Σπίθας όρμησε ακάθεκτος στις
σοκολάτες την ώρα που ο Γιώργος και η Κατερίνα διάβαζαν σε κάτι κρεμασμένες
φανταχτερές εφημερίδες :
" Πέθανε σε
ηλικία 82 ετών ο Στέλιος Ανεμοδουράς συγγραφέας του θρυλικού "Μικρού
Ήρωα": αποτέλεσε το αγαπημένο ανάγνωσμα για γενιές πολλών Ελλήνων που
μεγάλωσαν με τα κατορθώματα του Γιώργου Θαλασση, της Κατερίνας και του Σπίθα,
της ηρωικής παρέας που αγωνιζόταν εναντίον των κατακτητών κατά την περίοδο της
γερμανοιταλικής κατοχής. "
κ « Μικρός Ήρως», τον οποίο εμπνεύστηκε στα 1953 ο εκδότης και συγγραφέας Στέλιος Ανεμοδουράς και μετέφερε στο χαρτί το πενάκι του εικονογράφου Βύρωνα Απτόσογλου.
Αυτά ως το 1968, όταν και διακόπηκε η έκδοση για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς.
Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, πρόκειται για ένα έφηβο παιδί, ορφανό από πατέρα και άριστο γνώστη πολεμικών τεχνών, το οποίο αποφασίζει να δώσει τον υπέρ-πάντων αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από το ζυγό των κατακτητών, κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της χώρας μας, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους.
Πιστοί του σύντροφοι στέκονται η αγαπημένη του Κατερίνα, με την οποία τον συνδέει πλατωνική ερωτική σχέση και το «αιώνια πεινασμένο παιδί», ο ευτραφής, καλοκάγαθος «Σπίθας».
Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και συγχρόνως μια από τις πιο σεμνές παρουσίες που πέρασαν από
το ελληνικό τραγούδι, ο Τάκης Αντωνιάδης, δεν είναι πια κοντά μας…
Έφυγε από τη ζωή , σε ηλικία 69 ετών…
Ξεκίνησε τη πορεία του στο χώρο, τη δεκαετία του 60, ως
τραγουδιστής των The Sounds («Το έτος 2525», «Απόψε σε θέλω», «Το
Μάθημα», «Το έτος 2525» κ.α). Το 1989 είχε κυκλοφορήσει και ένα
προσωπικό album, με τίτλο “τα χρόνια της σιωπής” που περιείχε διασκευές
πολύ γνωστών ξένων τραγουδιών
Μια παλιά Κυριακή εκλογών όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και τόσοι παπαγάλοι της ενημέρωσης να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου.Από το πρωϊ στο πόδι οι νοικοκυρές να πάνε νωρίς να ψηφίσουν για να γυρίσουν να φιάξουν το φαϊ. Οι ηλικιωμένοι έτοιμοι χαράματα να περιμένουν τα παιδιά τους να τους πάνε αλαμπρατσέτα στο εκλογικό τμήμα και να μπούν μαζί τους πίσω από το παραβάν μήπως και δεν ρίξουν το έτοιμο σταυρωμένο ψηφοδέλτιο που τους είχαν βάλει στην τσέπη. Είχαν δώσει τα διαπιστευτήριά τους στον υποψήφιο Καλοχαιρέτα ότι στην οικογένεια έχει τόσους ψήφους οπότε περίμενε και το αντάλλαγμα αν φυσικά έβγαινε ο επαγγελματίας σωτήρας.Τα εκλογικά μπαλκόνια στο φόρτε τους για τους δεκάρικους....
Η εργασία για την γυναίκα εκείνα τα χρόνια που ανήκε σε καλύτερη κοινωνική τάξηήταν υποτιμητική για τον άντρα της.Έπρεπε το ζευγάρι να ανήκει σε κατώτερη κοινωνική τάξη για να δουλεύει η γυναίκα.
'Οταν έφθασαν στον Πειραιά οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας προσπαθούσαν να βρούν συντοπίτεςπροκειμένου να είναι μαζί στην ίδια γειτονιά εκεί που θα τους όριζε το Ελληνικό Κράτος... Έλεγε ο παππούς...." Άρχισα να ρωτάω από πού είσαι εσύ οπότε βρέθηκα σε μια ομάδα και άρχισεη γύρα....
Παραμονή μιας χιονισμένης Πρωτοχρονιάς,Νωρίς το πρωί κι εξω ρίχνει
ασταμάτητα βαρύ χιονόνερο…Το ασκέρι στο σπίτι ησυχάζει ακόμα, στο
φούρνο ψήνεται η βασιλόπιτα και εγώ με το λαπ τοπ στα γόνατα κάθομαι και
γράφω στον Αη Βασίλη γράμμα. Είμαι θυμωμένη με πολλούς και πολλά.
.jpg)
.jpg)
