Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

16 Ιανουαρίου 1998 ΕΦΥΓΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ

 













  



              


Ο Δημήτρης Χόρν γεννήθηκε το 1921. Γιός του θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν, ευτύχισε να μεγαλώσει κυριολεκτικά μέσα στο θέατρο, αλλά και το ελληνικό θέατρο ευτύχισε να μεγαλώσει μέσα στα σπλάχνα του ένα τόσο σπουδαίο ηθοποιό. Το σπίτι που μεγάλωσε ο Δημήτρης Χόρν ήταν τα παρασκήνια και οι θεατρικές συντροφιές. Νονά του ήταν η Κυβέλη και ο Αιμίλιος Βεάκης ήταν ο πρώτος που διέβλεψε το ταλέντο του μικρού Δημήτρη.

Το 1937 δίνει εξετάσεις στη δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου και σπουδάζει με δασκάλους το Ροντήρη, τον Βεάκη και τον Μπαστιά. Όμως το σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του νέου ηθοποιού παίζει ο Ροντήρης. Μια έντονη σχέση μαθητή δασκάλου που τους ακολουθεί και τους δύο, τα επόμενα χρόνια.









Στη θεατρική του καριέρα ο Δημήτρης Χόρν παίζει μερικούς από τους σημαντικότερους ρόλους του διεθνούς δραματολογίου αλλά και όλα τα θεατρικά είδη σε διάφορα θεατρικά σχήματα και θιάσους. Από το εθνικό θέατρο, το θέατρο της Κοτοπούλη ή της Κατερίνας, μέχρι το θέατρο Κεντρικό που για αρκετά χρόνια υπήρξαν θεατρικό ζευγάρι με την Έλλη Λαμπέτη. Όμως ποτέ δεν έπαιξε αρχαία τραγωδία και κωμωδία γιατί όπως ο ίδιος έλεγε, δεν είχε αρκετό θράσος για να μπορεί να συνομιλεί άνετα με τον Αισχύλο!


Αναμεσα στους πολλούς ρόλους του, αριστουργηματικά έπαιξε όπως αναφέρουν όσοι τον έχουν δει, τον Φέστα στη "Δωδέκατη νύχτα", τον Βενέδικτο στο "Πολύ κακό για τίποτε" και τον "Ριχάρδο Β" του Σαίξπηρ. Ενώ τον Άμλετ του, τον παρουσίασε μόνο σε περιοδείες στο εξωτερικό και ποτέ στην Αθήνα.



 Τον "Λορεντζάτσιο" του Μυσσέ, τον "Ιβάνωφ" του Τσέχωφ, τον "Δον Ζουάν " του Μολιέρου, τον "Ερρίκο Δ'" του Πιραντέλλο και το κύκνειο άσμα του τον "Αρχιμάστορα Σόλνες" του Ίψεν. Είναι κρίμα για μας τους νεώτερους που η εφήμερη θεατρική τέχνη του Δημήτρη Χόρν δεν είχαμε την τύχη να καταγραφεί με τον οποιοδήποτε τρόπο, ώστε να μπορούν να τον απολαύσουν και οι μελλοντικές γενιές.

Είχαμε όμως την τύχη να παίξει σε μερικές κινηματογραφικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και παρόλο που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το έκανε καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, διακρίνει με άνεση ακόμη και ο πιο άσχετος θεατής το τεράστιο υποκριτικό ταλέντο του Χόρν καθώς και το ανεξάντλητο οπλοστάσιο των εκφραστικών του μέσων. 



Ένα οπλοστάσιο που τον κάνει να κινείται με άνεση ανάμεσα σε ταινίες όπως το "Το κορίτσι με τα μαύρα", την "κάλπικη λίρα" ή το "Μια ζωή την έχουμε" πάντα με αριστουργηματικό τρόπο.


ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ







Η Αθήνα την Νύχτα 1962

Αλίμονο στους νέους 1961

Μια του κλέφτη 1960

Μια ζωή την έχουμε 1958

Το κορίτσι με τα μαύρα 1956

Κάλπικη λίρα 1955

Κυριακάτικο ξύπνημα 1954

Ο μεθύστακας 1950

Χειροκροτήματα 1944

Η φωνή της καρδιάς 1942








ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου